Katedra Duomo

Budowę katedry zlecił Guan Visconti i rozpoczęta została w 1386 r., a ukończona dopiero w 1813 r. Jest to trzeci co do wielkości kościół w Europie po Bazylice św. Piotra w Watykanie i katedrze w Sewilli. Na zewnątrz ozdabia ją 135 pinakli i 2245 marmurowych posągów ze wszystkich epok. Szczyt najwyższego pinakla zdobi Madonnina - piękny złocony posąg o wysokości 4 m.

Od wejścia w stronę ołtarza biegnie pięć wielkich naw. Główna, mieszcząca ok. 40 tyś. osób, jest zdominowana przez ogromne kamienne kolumny. W absydzie znajdują się trzy duże witraże, przypisywane Nicolasowi de Bonaventurze, wpuszczają za ołtarz łagodne światło. Środkowe okno dekoruje herb Viscontich, rodziny rządzącej Mediolanem w XIII i XIV w. W lewym transepcie stoi makabryczny posąg obdartego ze skóry św. Bartłomieja, niosącego w ręku swą ziemską powłokę. W prawym transepcie znajduje się imponujący XVI-wieczny marmurowy grób Giacoma di Medici autorstwa Leone Leoniego, naśladującego styl Michała Anioła. W krypcie można obejrzeć grób świętego Karola Boromeusza. Ten XVI-wieczny arcybiskup Mediolanu uosabiał lombardzkie cnoty: energię, skuteczność działania i dyscyplinę. Był ascetą i tego samego oczekiwał od swoich owieczek. Jego niezłomny charakter powodował częste starcia z władzami świeckimi,zwłaszcza gdy próbował zakazać tańca, przedstawień teatralnych i sportu. Na zewnątrz winda wywozi zwiedzających na dach katedry, pomiędzy pinakle i rozety. Roztacza się stąd wspaniały widok - w pogodny dzień da się dostrzec nawet Alpy.