Luwr

Budynek Luwru, którego nazwa podobno pochodzi od miejsca, gdzie polowano na wilki, był wielokrotnie powiększany i przebudowywany przez francuskich władców przez ponad 800 lat. Pierwsza budowla wzniesiona w XII wieku, to ufortyfikowany zamek Filipa Augusta. Był tam skarbiec, archiwa, królewski magazyn i więzienie. W miarę rozrastania się średniowiecznego Paryża i zakładania nowych rezydencji, Luwr stracił na znaczeniu. W 1571 r. Franciszek I zlecił budowę renesansowego pałacu, który miał się stać pierwszą francuską budowlą klasyczną. Pod koniec XVII wieku ze starej konstrukcji nie zostało nic. Napoleon I dobudował Galerię Północną. Budowle odchodzące na północ i południe pochodzą z czasów Napoleona III. Najnowszą częścią Luwru jest szklana piramida, która stała się XX-wiecznym symbolem pałacu. Dawny pałac królewski, od VIII wieku jest siedzibą muzeum. W 1791 r. na mocy dekretu Zgromadzenia Narodowego, zabudowania Luwru zostały przekazane na cele kulturalne. Dwa lata później w pałacu otworzono pierwszą wystawę.

Szklana piramida wybudowana za prezydentury Mitteranda, stanowi atrakcję przyciągającą tłumy turystów. Kontrast między nowoczesną piramidą a starym pałacem jest fascynujący. Podczas prac remontowych do muzeum przyłączono skrzydło Richelieu, w którym wcześniej mieściło się Ministerstwo Finansów.

Luwr to jedno z największych muzeów na świecie, a jego kolekcja jest imponująca - ponad 410 tysięcy eksponatów, z czego prezentowanych jest ok. 36 tysięcy. Eksponaty trafiły do Luwru nie tylko dzięki mecenasom sztuki i darowiznom - niektóre zostały na różne sposoby przywłaszczone. Panujący w okresie renesansu Franciszek I zebrał bogatą kolekcję włoskiej sztuki klasycznej i współczesnej, oraz wspierał artystów, w tym Leonarda da Vinci. Ludwik XIV również uważał mecenat za królewski obowiązek i znacząco wzbogacił zbiory. Nacjonalizacja większości dzieł sztuki francuskiej po Wielkiej rewolucji doprowadziła do udostępnienia Muzeum publiczności w 1793 roku. Do powiększenia liczby eksponatów najbardziej przyczynił się Napoleon I, który przywoził cenne łupy z każdej kampanii. Ludwik XVIII kupił wiele dzieł ( między innymi Wenus z Milo ), lecz w 1848 r. Luwr ponownie stał się własnością państwa.