Wycieczka do Laerdal i rejs statkiem po fiordzie Sognefjorden

Sognefjorden jest najdłuższym fiordem Półwyspu Skandynawskiego i wciska się w głąb lądu na odległość 204 km. Jego szerokość wynosi 1 6 km, a w najgłębszym miejscu osiąga głębokość 1308 m. Fiord ten przecina środkową Norwegię na dwie części, wdzierając się głęboko w ląd, aż po same podnóża gór Jotunheimen. Brzegi fiordu są łagodne w pobliżu ujścia do morza, natomiast w miarę oddalania się na wschód zbocza stają się wyższe, aż przechodzą w sięgające 1000 m pionowe ściany zwieńczone śnieżnymi czapami. Płynąc statkiem wzdłuż brzegów fiordu, mija się samotne osady zawieszone na skalnych półkach, do których dotrzeć można tylko od strony morza.

Przystań promowa w Laerdal jest niewielką miejscowością nad Sognefjorden i posiada ok. 2 100 mieszkańców. Największą atrakcją Laerdal jest stara drewniana zabudowa z XVIII w. oraz Norweskie Centrum Dzikiego Łososia, ulokowane przy głównej drodze, nad brzegiem rzeki Laerdalselva. W tym miejscu turyści mogą się dowiedzieć wszystkiego na temat łososia. Ekspozycję poświęcono głównie historii połowów, fazom rozwoju i migracjom ryb. Wyświetlany w sali projekcyjnej 20-minutowy film w ciekawy sposób wprowadza w tajniki życia dzikich łososi, które potem można podglądać przez ogromne, 20-metrowe okna widokowe.

Do miejscowości tej dojeżdża się jednym z najdłuższych tuneli świata (Laerdalstunnelen) o długości 24510 m, łączącym Laerdal z Aurland. Jego budowa rozpoczęta została w 1995 r. i ukończona w 2000 r. Tunel ten stanowi element drogi z Oslo do Bergen. Dawniej trasa ta była pozbawiona przepraw promowych oraz posiadała liczne górskie odcinki uciążliwe dla transportu w okresie zimy. W trakcie konstruowania tunelu duży nacisk położono na oświetlenie, wychodząc ze słusznego założenia, że właściwe jego zaprojektowanie poprawi bezpieczeństwo podróży. Dodatkowo w trzech miejscach są odmiennie iluminowane poszerzone odcinki tunelu, łamiące monotonię trasy. Niebieski kolor przypomina światło dzienne, wzmocnione dodatkowo przez silne żółte światło, którym są oświetlone dolne partie skał. W całości daje to złudzenie przejazdu przez cztery krótsze tunele zamiast przez jeden bardzo długi. W razie zmęczenia są to zarazem punkty, w których można się bezpiecznie zatrzymać. Jeżeli dojdzie do wypadku lub pożaru, do dyspozycji podróżnych są telefony alarmowe, umieszczone co 250 m, oraz sprzęt przeciwpożarowy co 125 m. Skorzystanie z któregokolwiek z nich powoduje automatyczne zamknięcie tunelu oraz włączenie się sygnalizacji alarmowej i powiadomienie centrali ratunkowych w Laerdal i Bergen.

Rejs promem po fiordzie Sognefjorden kończy się w Gudvangen, niewielkiej osadzie. W przeszłości swoje bogactwo mieszkańcy zawdzięczali wyprawom na tereny Anglii i Irlandii. Pamięć o tych czasach żyje do dzisiaj i każdego roku, w połowie lipca, część osady zamienia się w wioskę wikingów. W XVIII w. osada liczyła ok. 400 mieszkańców, lecz większość z nich musiała emigrować za chlebem za ocean. W połowie XIX w. pojawili się tutaj pierwsi miłośnicy norweskich krajobrazów i trwający do dziś okres świetności Gudvangen zawdzięcza rozwojowi turystyki.